Agrariër Henk Kiewik: ‘We kunnen zelf heel wat doen voor het klimaat’

Voor agrariër Henk Kiewik, samen met zijn vrouw Ine eigenaar van landschaps- en zorgboerderij De Rökker in Lonneker, geldt dat niet. De (snij)mais dat hij verbouwt om zijn melkkoeien te voeren, heeft hij gewoon van het land kunnen halen. Niks verdord en verdroogd, gewoon mooi groen en vol kolven. Hoe dat kan? Op één van zijn percelen zijn de sloten over een lengte van ongeveer een kilometer minder diep gemaakt. “Voorheen waren ze zo’n 1.20 diep. Nu zijn ze nog maar vijftig centimeter onder het maaiveld”, vertelt hij. “ Door zand aan te brengen en de drainage buiten werking te stellen, heeft het water meer tijd om in de bodem te infiltreren. De draagkracht van de grond was hierdoor wat lager, zodat we afgelopen jaar wat later konden beginnen met zaaien, maar uiteindelijk heeft het goed uitgepakt en hebben we het water beter vast kunnen houden.”

Het ‘verontdiepen’ van de sloten was één van de mogelijkheden die Henk had om water vast te houden. “We hadden ook greppels kunnen aanleggen op verschillende plekken op het perceel, maar dat is niet goed werkbaar. Het Waterschap heeft ons bedrijf bekeken, een bodemanalyse gedaan op diverse plekken en is met een rapport gekomen met aanbevelingen”, vertelt hij. Het is onderdeel van het Deltaplan Agrarisch Waterbeheer (DAW) van LTO Nederland waarin boeren en tuinders werken aan schoon en voldoende water en een betere bodem. Zij nemen vrijwillig maatregelen op hun eigen bedrijf. Het Waterschap heeft een financiële bijdrage geleverd aan de maatregel die de Twentse boer heeft genomen. “Dit jaar heeft het goed uitgepakt, maar het jaar ervoor, toen we een ‘normale’ zomer hadden, was het wel even spannend. Toen leek het erop dat het te nat werd, maar ook toen is het uiteindelijk goed gekomen.”

Nu op zijn perceel ondiepe sloten lopen, gaan zijn gedachten geregeld terug naar begin jaren zeventig toen hij begon met boeren. “Ook toen waren de sloten ongeveer zo diep, ik reed er soms zelfs met de tractor doorheen”, herinnert hij zich. “Doordat we de grond intensiever zijn gaan gebruiken in de loop der jaren, zijn ze verdiept en is drainage aangelegd. Nu gaan we weer terug naar hoe het eerder was. Minder intensief, maar nog steeds voldoende rendabel.”

Op zijn bedrijf maakt hij meer ‘groene’ keuzes. Zo stapt hij over op kruidenrijk gras. Niet alleen omdat Friesland Campina dat vraagt van melkboeren, maar ook om de natuur te ondersteunen. Meer diversiteit in het gras zorgt voor andere en meer insecten en bovendien kan dit gras beter tegen eventuele droogte omdat het dieper wortelt. “Ook hebben we bermranden ingezaaid ter bevordering van de biodiversiteit, goed voor bijen en insecten.”

Volgens Henk zouden nog veel meer boeren maatregelen kunnen nemen om het klimaat een handje te hepen. “Ik denk dat nog niet iedere boer beseft dat we zelf behoorlijk wat kunnen doen. Alle kleine beetjes helpen om de schade te beperken.”

Hij besluit met nog een mooi bijeffect van zijn ondiepe sloten. “Een van onze buren heeft midden jaren negentig een kikkerpoel aangelegd. Die stond iedere zomer droog. Sinds wij onze sloot hebben aangepakt, staat er ook in de zomer water in de poel. Goed nieuws voor de kikkers, de andere dieren en het groen eromheen!”