Uitvinder Daniël Linschoten op zijn plek in Twente

Dat ‘uitvinden’ gebeurt tegenwoordig bij IMS, waar Linschoten bleef plakken na een stage. Linschoten: ‘Ik heb ook in de rest van het land naar banen gekeken, bijvoorbeeld in Eindhoven, maar het werd toch weer Twente. Ik voel me hier thuis.’ Hightechbedrijf IMS bouwt al meer dan twintig jaar machines die bijvoorbeeld zorgen dat smartphones werken en auto’s met de nieuwste sensoren en camera’s rondrijden. Bij IMS draait het om: nauwkeurig en precies. Het bedrijf bouwt grote en complexe machines op maat waarmee minuscule producten nauwkeurig en snel in elkaar gezet worden.

‘Juist die schaal maakt het voor mij zo uitdagend’, vertelt Linschoten. ‘We zijn gespecialiseerd in nauwkeurige productie en dat doen we voor uiteenlopende klanten. Onze opdrachten zijn heel divers, in tegenstelling tot veel andere bedrijven waar je vaak maar aan enkele producten werkt. Ik werk hier vaak mee aan het gehele project. Van conceptschets tot het afleveren van de machine. Dat maakt het werk voor mij afwisselend. Ik richt me momenteel op een productiemachine die glazen producten in ‘wafers’ maakt, in een vacuüm omgeving, voor de slimme apparatenindustrie. Een spannend proces op microschaal. Ik maak hier geen grove dingen waarbij je uit de losse pols twintig millimeter plaatstaal pakt en er wat M16 bouten in plaatst. Soms gaan dingen wel op intuïtie, maar zodra het invloed heeft op het proces reken, simuleer en test ik eerst. Pas daarna pas ik het toe. Het leuke is verder dat je hier niet alleen met academici werkt. Het is een samenspel tussen veel verschillende mensen en opleidingsniveaus. De bedrijfscultuur is open en juist dan kom je tot verrassende oplossingen.’

Voordat hij het werkende leven in stapte, beleefde Linschoten een mooie studieperiode in Enschede. ‘Ook in mijn oriëntatie op een studie zocht ik al naar kleinschaligheid, maar dan op een heel ander niveau. Het persoonlijke van de Universiteit Twente sprak me gelijk aan. In Delft kan je ook terecht voor werktuigbouwkunde, maar daar is het een stuk massaler. Bovendien focus je op de UT sterk op toepassing. In mijn laatste bachelorproject over mechatronica kwamen bovendien veel disciplines samen, van wiskunde tot regeltechniek.’ Enschede als studentenstad maakte ook gelijk indruk op Linschoten. ‘Er is een breed scala aan actieve studentenverenigingen en studieverenigingen. Of het nou om sport, cultuur of gezelligheid gaat. Veel studenten, waaronder ik, zijn hier van meerdere clubjes lid. Dat maakt de sfeer in de stad anders dan in de meeste andere studentensteden. Erg leuk.’

Linschoten klopt op zijn werk regelmatig aan bij collega’s om te leren over hun projecten, bijvoorbeeld over hun werk voor de auto-industrie. Of het nou om de R&D’ers of de bouwers in de werkplaats gaat, hij wil van hen leren. Het meest extreme voorbeeld van over de grenzen van je eigen discipline kijken, beleefde hij echter al tijdens zijn studie. ‘Ik heb een half jaar een minor gevolgd op het conservatorium in Enschede. Ik speel meerdere blaasinstrumenten. Ik ben nu nog steeds actief op de trombone in bigband Utmost van de UT en eerder ook op de hoorn in een symfonieorkest. Bij de studie werktuigbouwkunde kon je een verbredende minor volgen, zoals dat toen heette. Prima, zei ik, dan ga ik naar het conservatorium. Zat ik als engineer opeens tussen de professionele muzikanten in spé. Ze keken wat raar op in het begin, maar het was een prachtige ervaring. Ik leerde daardoor ook mijn eigen docenten meer waarderen. Bij een muziekdocent zie je gelijk of diegene subliem is in zijn vak. Een stukje op de piano spreekt voor zich. In de techniek is het een stuk minder duidelijk, maar ook op de UT besefte ik later dat ik met topdocenten te maken had. Daar heb ik veel aan gehad.’